Florida kerst 2011

Vandaag gingen we iets later dan gepland richting Magic Kingdom. Ook in dit park waren nog een aantal attracties die gedaan moesten worden. Uiteraard gingen we weer met de resort monorail omdat de andere veel te druk was. Eerst nog even bij het Grand Floridian uitgestapt om te kijken of hier misschien het vest in de maat S te vinden was, maar helaas. Dus snel weer terug naar de monorail gegaan.

Gelukkig hoefden we niet al te lang te wachten, maar toen de monorail het station verliet, vertelde de bestuurder ons dat ze niet harder dan 5 mijl per uur mocht rijden omdat de zetnaden van de baan door de kou waren uitgezet. Vanaf een bepaalde pilaar mocht ze weer de normale snelheid van 30 mijl per uur rijden. Toen het eindelijk zover was, waren we al bijna in het station.

Ook nu was het weer behoorlijk druk, maar we waren toch snel door de tassencontrole heen. Het scheelt dat veel mensen niet doorhebben dat de tassen aan twee kanten van de tafel worden gecontroleerd en wij weten dat gelukkig wel.

Voordat we bij onze eerste attractie waren, moest Christian uiteraard weer de nodige pins ruilen en terwijl we voor de Tikiroom stonden te wachten, was Anthonie helemaal in de ban van de vliegende tapijtjes. Toen Christian uitgeruild was, zijn we naar Pirates of the Carribean gegaan. Anthonie vond de waterval wel eng, maar verder heeft hij om zich heen gekeken. We zaten deze keer voor in de boot en kregen daardoor iets meer water over ons heen dan normaal, maar gelukkig was het vandaag weer een mooie en redelijk warme dag. We konden zelfs zonder vest lopen.

Na de piraten moest er even overlegd worden welke attractie Jeroen en Christian vervolgens zouden doen. Jeroen wilde heel graag in Splash Mountain en Christian in Big Thunder Mountain. Christian won deze keer. Xandra heeft een parent swop kaartje gehaald en de twee mannen zouden in de rij gaan staan, maar “opeens” kwam Jeroen het swop kaartje halen en heeft er gelijk gebruik van gemaakt met Christian.

Na niet al te lange tijd kwamen ze weer uit de attractie en daarna zijn we richting Haunted Mansion gegaan. Anthonie heeft uitgebreid gezwaaid naar de andere mensen in de rij, maar bijna niemand zwaaide terug. Eenmaal in het huis vond hij het toch wel spannend totdat hij met Jeroen in een karretje zat. Blijkbaar is het toch een slaapverwekkende attractie want Anthonie viel al snel in het karretje in slaap.

Na de attractie wilde Jeroen graag nog een ijsje halen, een vanille/orange swirl en Xandra en Christian wilde graag nog even bij de bakker op de hoek van Mainstreet langs. Daarna zouden we het park gaan verlaten, nog even bij Contemporary stoppen en dan door naar Cane Island.

Gelukkig was onze stop bij het Contemporary resort niet voor niets. Hier hadden ze gelukkig van het vest nog een maatje S. Christian is geslaagd voor een souvenir voor zijn vriendje Tim en uiteraard moesten we ook wat voor Amber meenemen. Het cadeautje voor Tim wilde Christian zelf betalen van zijn eigen centjes. Toen snel weer naar de monorail en terug naar de auto.

Bij Cane Island aangekomen, stonden Cor en Karin al op ons te wachten. We zouden nog even naar de Premium Outlet aan de International Drive gaan. Hier zijn we aardig geslaagd om de kofferruimte te vullen. Anthonie en Christian hebben kennisgemaakt met de grote pretzels en beide vonden het erg lekker.

Toen er geen tas meer aan de buggy gehangen kon worden, zijn we weer naar de auto gegaan. Cor vond het nog te vroeg om al te gaan eten, dus hebben we eerst nog maar even gezorgd dat  we alvast ingecheckt werden voor de vluchten van morgen.

Dat duurde niet al te lang en daarna zijn we doorgereden naar “onze” Fridays, zoals Christian het al noemt. Hoewel het met de bestelling niet helemaal goed ging, smaakte het eten weer goed. Tijdens het eten had Christian opeens een tand in zijn hand. We wachten al een tijdje totdat zijn voortand boven eruit gaat, maar helaas was dit de tand ernaast waarvan we dachten dat die nog niet zo los zat.

Gelukkig had Karin nog een glas ijswater en dit hielp wel tegen de schrik en de pijn en de milkshake die hij later nog kreeg hielp ook goed om de schrik te boven te komen.

Na het eten gingen Cor en Karin nog even mee naar ons appartement omdat Christian heel graag zijn nieuwe auto wilde laten zien. Uiteraard moesten we eerst nog even een beetje benzine in de auto gooien om te voorkomen dat we morgen een paar kilometer voor het vliegveld de auto moeten gaan duwen en daarna snel door naar het appartement.

Doordat alle inkopen uit de auto moesten en ook de rugtassen en alle andere rommel die misschien nog wel in de koffers zouden moeten, hadden Xandra en Jeroen hun handen aardig vol. Dus Karin nam Anthonie uit de auto mee naar binnen.

Helaas verscheen er “opeens” een stootblok op de parkeerplaats, precies voor de stoep. Daardoor belanden Karin en Anthonie iets anders op de stoep dan de bedoeling was. Anthonie had gelukkig alleen maar de schrik, maar Karin die de val van Anthonie had opgevangen, was er wat slechter aan toe.

Christian was zo geschrokken dat hij even met Anthonie meehuilde, maar toen hij zag dat er weinig aan de hand was, was hij snel weer stil. Eenmaal binnen was Christian het voorval snel vergeten want kon hij eindelijk zijn auto laten zien.

Nadat Cor en Karin naar hun eigen appartement terug waren gegaan, hebben we gezorgd dat de jongens in bed kwamen en toen kon het koffers vullen beginnen. Normaal hebben we moeite om alles in de koffers te krijgen en komen we bijna ruimte te kort. Deze keer komen we spullen tekort en dat is weer een hele andere gewaarwording.

Toen moest nog “even” de blog worden bijgewerkt, waarbij we besloten dat de foto’s van 4 januari thuis worden toegevoegd. Het fototoestel is al ingepakt.

Vandaag was de dag dat we nog even………. een aantal attracties in Epcot wilden doen. We waren keurig om 9.00 uur bij Epcot. Net voorbij de ingangspoortjes bleef Jeroen op Cor en Karin wachten, terwijl Christian en Xandra alvast bij Soarin fastpasses zouden halen. Xandra had bedacht dat we niet meer dan drie fastpasses nodig zouden hebben. Bij Soarin zouden we toch gebruik moeten maken van de parent swoptickets, dus kon Christian eerst met de mannen in Soarin via de fastpasses en daarna met de vrouwen via de parent swop.

Ondanks dat we rond 9.10 uur bij Soarin waren, was de wachtrij al opgelopen tot 20 minuten en de fastpasses kwamen uit op een tijd van 10.25-11.25 uur. Na het halen van de kaartjes zijn we teruggelopen naar de ingang en daar kwam de rest van onze groep ons al tegemoet. We zijn gelijk maar in Spaceship Earth gegaan.

Hierna zijn we doorgelopen naar Figment en hebben Cor en Karin kunnen kennismaken met het leuke paarse draakje. Doordat Christian pins moest traden, Anthonie graag zelf wilde lopen en verschillende sanitaire noodstoppen moesten worden gemaakt, was het na Figment inmiddels tijd om naar Soarin te gaan. Inderdaad gingen Jeroen, Cor en Christian als eerste en bleven Karin en Xandra met Anthonie wachten, daarna was het tijd om te ruilen. Dit was de laatste attractie op onze verlanglijstjes, dus besloten we om met de monorail naar Magic Kingdom te gaan.

Anthonie had het erg naar zijn zin in de monorail en wilde net als zijn broer staan en zich vasthouden aan de palen. Helaas bleken zijn armpjes net te kort om beide palen vast te houden, maar verder ging het goed. Bij Magic Kingdom aangekomen, schrokken we toch wel van de mensenmassa die op dat moment probeerde binnen te komen. Na enig overleg werd besloten dat Jeroen nog even………. naar binnen zou gaan om in de winkel te kijken of ze van een bepaald Teigetje vest een maatje S hadden. Uiteraard kwam hij in het park de optocht tegen en hadden de winkels geen vesten kleiner dan M. Dus hij kwam weer terug met lege handen.

Ondertussen had de rest zitten wachten. Het was vreselijk om in het zonnetje te zitten en de twee jongens in de gaten te houden. In het zonnetje was het best wel warm en we hoefden eigenlijk geen winterjas meer aan.

Toen Jeroen terug was, zijn we naar de boot gelopen en teruggegaan naar het transportation center. Daarvandaan weer met de zwarte monorail terug naar Epcot om de auto’s op te halen. Inmiddels was besloten dat we nog even………. zouden gaan shoppen bij the Florida Mall. Daar aangekomen hebben we eerst even lekker gegeten, waarbij Anthonie bijna een hele pizzapunt naar binnen heeft gewerkt. Uiteraard was deze pizzapunt eigenlijk voor Jeroen bedoeld, maar het smaakte Anthonie er niet minder om.

We hebben een behoorlijk aantal winkels bekeken en voor het eerst hebben we bij de M&M’s winkel heel veel geld uitgegeven aan m&m’tjes. Deze waren heel speciaal en daarom konden we niet zonder één zakje vertrekken of toch nog even………Christian een tweede zakje laten vullen. Inmiddels was Cor er achter gekomen dat wij nog geen kennis hadden gemaakt met de cinnamon rolls, dus hij vond dat we die toch moesten leren kennen.

Inmiddels was het al wat later geworden en Cor en Karin moesten nog even………. naar hun eigen huis om een kist op te halen en wij wilden nog even………. naar Hollywood Studios om de Osborne Lights te zien. We spraken af dat we elkaar bij Hollywood Studios zouden ontmoeten. Wij zijn nog even gestopt bij de Walmart om wat snoepjes te halen.

Tegen de tijd dat we bij Hollywood Studios aankwamen, was het bijna 19.30 uur, maar we hadden wel een parkeerplek bijna helemaal vooraan. We zijn snel doorgelopen naar achterin het park waar de lichtjes hangen.

De lichtjes waren weer erg veel en op sommige stukken naar onze mening te druk, maar het was wel heel vrolijk en met de sneeuw erbij was, waren we toch wel blij dat we nog even………. gekomen waren. De temperatuur paste deze keer beter bij de sneeuw die viel dan op 1e kerstdag in Celebration.

Inmiddels was gebleken dat Cor en Karin niet meer op tijd in het park konden zijn, dus we spraken bij hen af omdat we de cinnamon rolls nog moesten proeven. Anthonie heeft gesmuld van de rolls en zelfs Christian was blij dat hij toch maar een hapje had geproefd want ook hij bleek het erg lekker te vinden.

Na een tijdje zijn we weer naar ons appartement gegaan en zijn alvast begonnen met een koffer inpakken. Tot onze verbazing hadden we nog meer kofferruimte over dan verwacht. Dus morgen nog even………. shoppen om wat ruimte in de koffers op te vullen. Ook nog even twee dagen blog bijgewerkt en toen kwam was ook deze dag weer voorbij.

Een mooie dag waarbij we ook nog ontdekten dat Anthonie zijn vierde tand is doorgekomen.

De dinsdag begon weer erg vroeg. Jeroen en Christian hadden om 10.30 uur een afspraak in Clermont om met een strandbuggy te gaan rijden. Toen we buiten kwamen, leek het met de voorspelde kou wel mee te vallen. Er stond geen wind, dus het voelde alleen een beetje fris.

Na een half uurtje rijden, waren we volgens de navigatie op de plek van bestemming. Alleen moesten we zover over een zandweg rijden dat we ons bijna begonnen af te vragen of we wel goed zaten, maar gelukkig waren we op de plek waar we moesten zijn.

Op het moment dat we uit de auto stapten, waren wij heel erg blij dat de winterjassen in de auto lagen. Die hadden we heel erg hard nodig. De locatie lag aan het water en er stond een behoorlijk stevig windje. Gelukkig was er een stacaravan die dienst deed als kantoor. Normaal worden de mensen buiten ontvangen, maar daarvoor was het nu echt te koud.

Nieuwe ervaring Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Eerst moesten er nog wat formaliteiten afgehandeld worden, zoals het ondertekenen van formulieren waarmee we aangaven akkoord te gaan met de regels van de organisatie. Daarna mochten Jeroen en Christian met Ian mee om een helm, bril en handschoenen aan te trekken. Toen was het eindelijk tijd om in de buggy te stappen. Eerst volgde nog wat uitleg en daarna mochten zij eindelijk starten.

Xandra en Anthonie hebben binnen in de caravan gewacht en Christian en Jeroen hebben het erg leuk gehad in de buggy. Het kon Christian niet hard genoeg gaan. Hij moest zich eigenlijk voor de veiligheid vasthouden, maar hij durfde de handgrepen los te laten en even zijn duim op te steken naar Ian.

Christian kwam helemaal enthousiast uit de buggy en wil heel graag nog een keertje deze attractie gaan doen, want het was helemaal niet eng.

Toen was het weer tijd om terug te gaan naar het appartement om even een beetje op te Die moesten eerst nog wat boodschappen doen, maar daarna zouden we naar Epcot gaan. De auto weer op de gratis parkeerplaats gezet en een lekker wandelingetje naar de artiesteningang van Epcot, waarbij we nog even een tussenstop hebben gemaakt bij het peperkoekhuisje van Stitch.  We waren toch nog snel in Frankrijk waar we Cor en Karin hebben laten kennismaken met de heerlijkheden die de bakker daar verkoopt.

In Japan later nog even vol bewondering staan kijken naar de mannen en vrouw die op de grote trommel slaan. Vandaag deden ze extra hun best want het was behoorlijk koud. Omdat het wat rustiger was dan oudjaarsdag, kon Anthonie lekker rondbanjeren. Dit had tot gevolg dat toen we hem in China weer in de buggy hadden gezet, hij heel snel in slaap viel. Na China wilden we deze keer wel in de attractie van Noorwegen, maar deze attractie waar nooit een wachtrij staat, had vandaag een wachtrij van een half uur, buiten in de kou.

Dus maar snel doorgelopen naar het warme Mexico. Xandra is met de slapende Anthonie blijven wachten terwijl de anderen de boottocht hebben gedaan. Hierna stond toch echt testtrack op het verlanglijstje en hier leek de wachtrij mee te vallen. Dus er kon achteraan gesloten worden. Helaas kwamen er flink veel mensen met een fastpass die voorrang kregen, dus uiteindelijk duurde het nog behoorlijk lang voordat de groep aan de beurt was.

Tegen beter weten in zijn we nog even gaan kijken of het bij Soarin inmiddels wat rustiger was. De wachtrij was 2 uur en inmiddels was de attractie met Figment ook gesloten, dus we besloten om woensdag terug te gaan. We moesten ook nog helemaal teruglopen naar de auto. Deze keer ging de wandeling via het Swan hotel, want we moesten toch echt nog even de fontein in de lobby bewonderen.

Via het zwembad en het strand weer teruggelopen naar het normale pad en daarna snel naar de auto. Nog even mee naar Cain Island om onze koelkastboodschapjes op te halen. Daar bleek dat Cor en Karin op woensdagochtend met ons mee konden naar Epcot. Nadat we de tijd en plaats hadden afgesproken, zouden we weer naar het appartement gaan.

Helaas liep het een klein beetje anders. Jeroen had bedacht dat we nog wel even naar Downtown Disney konden gaan. Dan konden we de laatste Disney inkopen doen en Christian kon zijn lang verlangde auto gaan samenstellen. Uiteraard duurde het allemaal even wat langer dan gepland, maar we waren wel voor de spullen geslaagd.

Het was een lange en koude dag, maar ook deze vakantiedag is weer zeer de moeite waard geweest.

Vandaag een rustig dagje gepland. Cor en Karin moesten hun appartement verlaten en moesten hierbij een zware kist zonder lift naar beneden zien te krijgen. Cor had gevraagd of Jeroen hem wilde helpen en uiteraard deed Jeroen dat. Daarna even langs het Welcome Center om te kijken of het volgende appartement al gereed was.

Dit bleek niet het geval te zijn, dus besloten Cor en Karin met ons mee te gaan winkelen. De zon scheen lekker en het was warmer dan verwacht, dus een ideale dag om lekker te shoppen.

Nadat zij eerst alle koffers uit de auto hadden gehaald, zijn we naar Lake Buena Vista gereden. We moesten eerst naar de honkbalwinkel. Hier zijn we gelukkig geslaagd. Daarna de kledingwinkels nog even af en even kijken of we konden slagen voor een aantal verjaardagen.

Toen we het hele rondje hadden gehad, besloten we naar de Walmart te gaan. Hier hebben we gezorgd dat we voor Christian de komende winter geen nieuwe truien hoeven aan te schaffen. Het was heel gezellig in de Walmart en voor we het wisten, moesten we ons nog haasten ook. Cor en Karin moesten voor 18.00 uur weer bij het Welcome Center te zijn om ervoor te zorgen dat het met hun volgende appartement goed ging.

Gelukkig hadden we nog wel even tijd om langs de Whole Food te gaan om hele lekkere bananen te halen. Ze waren zo lekker dat Christian er twee had opgegeten voordat we bij het Welcome Center waren.

Al snel konden we onze reis vervolgen en reden wij (weer) achter Cor en Karin aan naar Cain Island. Wij hadden deze appartementen alleen nog maar van buiten gezien en mochten even een kijkje komen nemen.

Daarna nog even lekkere Amerikaanse kaneelthee gedronken en daarna moe en met een auto vol kleding weer terug naar het appartement. Waar al snel weer een eind kwam aan een lekkere en gezellige vakantiedag.

Vandaag konden we lekker uitslapen tot ongeveer 9 uur. Christian had te horen gekregen dat we hem niet eerder dan 9 uur uit zijn bed wilden hebben. Dus toen hij om 4 minuten voor negen hoorde dat pappa wakker was, kwam hij snel naar ons toe met de woorden, “goeiemorgen, sorry dat ik iets eerder dan 9 uur mijn bed uit ben”. Maar ja die jongen was al om 8.30 uur wakker, dus uiteraard had hij netjes liggen wachten.

Niet lang daarna werd Anthonie ook wakker en hebben we via Skype nog even contact gehad met één van de opa’s en oma’s. Daarna kregen we een sms’je van Cor die zich afvroeg of we zin hadden om iets leuks te gaan doen op zeer waarschijnlijk de laatste echt warme dag. Uiteraard hadden we daar wel zin en en omdat daardoor de dag toch iets anders verliep dan onze planning was, moesten we onze fans nog maar even teleurstellen. Zij moesten nog maar een dagje langer op onze verhalen wachten.

Eerst hebben wij Cor en Karin meegenomen naar “ons” Waffle House waar El blij was om te zien dat we nog meer “family” meenamen om bij hen te komen eten. Na het eten en enig overleg besloten we naar Winter Park te gaan voor het tochtje met de boot. Dat leek ons erg lekker met het zonnetje en de temperatuur die het op dat moment was.

Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Bij de boot aangekomen, bleek dat we even moesten wachten tot 16.00 uur omdat er op de boot eerder geen plek was. Dat gaf ons mooi de gelegenheid om het stadje te bekijken. Uiteraard had vooral Starbucks onze aandacht.

Tegen de tijd dat we aan boord van de boot konden gaan, was het zonnetje helaas achter de wolken verdwenen. Maar dat maakte de boottocht er niet minder om. Het is een boottocht over 3 meren langs heel veel mooie en grote huizen, waarbij de “kapitein” van het schip heel veel verteld heeft over de mensen en de geschiedenis. Zo is er een huis van een man uit New York. Die man wilde heel graag in Winter Park wonen omdat hij dat mooier vond dan New York. Zijn vrouw wilde het huis in New York niet missen. Dus haar man heeft hun huis laten nabouwen in Winter Park en zo verhuisde zijn vrouw met hem mee.

Het was een heerlijke boottocht langs mooie optrekjes en langs mooie bomen. Je kunt er even tot rust komen en even iets heel anders ziet dan steeds maar weer Disney en alle drukte eromheen. Het is een half uurtje rijden van Orlando en je hebt het idee dat je in een hele andere omgeving bent. Er stonden een paar optrekjes te koop, maar wij zijn er nog niet uit welke we willen hebben.

Om 17.00 uur waren we weer terug en toen zijn we naar t.g.i. Friday’s gereden langs de US 192 en slechts een kwartiertje rijden van ons appartement. Ook dit restaurant was bij ons onbekend, maar is zeker toegevoegd aan de lijst met restaurants waar we nog wel eens willen eten. Onderweg naar het restaurant even langs Starbucks gegaan.

Na het eten zijn we nog even met Cor en Karin meegereden. Morgen moeten zij weer verhuizen en Cor heeft gevraagd of Jeroen wil helpen met het sjouwen van een zware kist. Dus het leek ons verstandig dat wij wel even konden zien waar zij nu zitten zodat wij morgen niet hoeven te zoeken.

Na nog even wat gedronken en gezellig gebabbeld te hebben was het tijd om naar ons appartement terug te gaan. Christian was al bij Cor en Karin op de bank in slaap gevallen en Anthonie zag er ook naar uit dat Klaas Vaak al stond te wachten.

En zo kwam er, uiteraard pas nadat de blog was bijgewerkt, weer een eind aan een gezellige warme vakantiedag.