Florida kerst 2011

Vandaag gingen we iets later dan gepland richting Magic Kingdom. Ook in dit park waren nog een aantal attracties die gedaan moesten worden. Uiteraard gingen we weer met de resort monorail omdat de andere veel te druk was. Eerst nog even bij het Grand Floridian uitgestapt om te kijken of hier misschien het vest in de maat S te vinden was, maar helaas. Dus snel weer terug naar de monorail gegaan.

Gelukkig hoefden we niet al te lang te wachten, maar toen de monorail het station verliet, vertelde de bestuurder ons dat ze niet harder dan 5 mijl per uur mocht rijden omdat de zetnaden van de baan door de kou waren uitgezet. Vanaf een bepaalde pilaar mocht ze weer de normale snelheid van 30 mijl per uur rijden. Toen het eindelijk zover was, waren we al bijna in het station.

Ook nu was het weer behoorlijk druk, maar we waren toch snel door de tassencontrole heen. Het scheelt dat veel mensen niet doorhebben dat de tassen aan twee kanten van de tafel worden gecontroleerd en wij weten dat gelukkig wel.

Voordat we bij onze eerste attractie waren, moest Christian uiteraard weer de nodige pins ruilen en terwijl we voor de Tikiroom stonden te wachten, was Anthonie helemaal in de ban van de vliegende tapijtjes. Toen Christian uitgeruild was, zijn we naar Pirates of the Carribean gegaan. Anthonie vond de waterval wel eng, maar verder heeft hij om zich heen gekeken. We zaten deze keer voor in de boot en kregen daardoor iets meer water over ons heen dan normaal, maar gelukkig was het vandaag weer een mooie en redelijk warme dag. We konden zelfs zonder vest lopen.

Na de piraten moest er even overlegd worden welke attractie Jeroen en Christian vervolgens zouden doen. Jeroen wilde heel graag in Splash Mountain en Christian in Big Thunder Mountain. Christian won deze keer. Xandra heeft een parent swop kaartje gehaald en de twee mannen zouden in de rij gaan staan, maar “opeens” kwam Jeroen het swop kaartje halen en heeft er gelijk gebruik van gemaakt met Christian.

Na niet al te lange tijd kwamen ze weer uit de attractie en daarna zijn we richting Haunted Mansion gegaan. Anthonie heeft uitgebreid gezwaaid naar de andere mensen in de rij, maar bijna niemand zwaaide terug. Eenmaal in het huis vond hij het toch wel spannend totdat hij met Jeroen in een karretje zat. Blijkbaar is het toch een slaapverwekkende attractie want Anthonie viel al snel in het karretje in slaap.

Na de attractie wilde Jeroen graag nog een ijsje halen, een vanille/orange swirl en Xandra en Christian wilde graag nog even bij de bakker op de hoek van Mainstreet langs. Daarna zouden we het park gaan verlaten, nog even bij Contemporary stoppen en dan door naar Cane Island.

Gelukkig was onze stop bij het Contemporary resort niet voor niets. Hier hadden ze gelukkig van het vest nog een maatje S. Christian is geslaagd voor een souvenir voor zijn vriendje Tim en uiteraard moesten we ook wat voor Amber meenemen. Het cadeautje voor Tim wilde Christian zelf betalen van zijn eigen centjes. Toen snel weer naar de monorail en terug naar de auto.

Bij Cane Island aangekomen, stonden Cor en Karin al op ons te wachten. We zouden nog even naar de Premium Outlet aan de International Drive gaan. Hier zijn we aardig geslaagd om de kofferruimte te vullen. Anthonie en Christian hebben kennisgemaakt met de grote pretzels en beide vonden het erg lekker.

Toen er geen tas meer aan de buggy gehangen kon worden, zijn we weer naar de auto gegaan. Cor vond het nog te vroeg om al te gaan eten, dus hebben we eerst nog maar even gezorgd dat  we alvast ingecheckt werden voor de vluchten van morgen.

Dat duurde niet al te lang en daarna zijn we doorgereden naar “onze” Fridays, zoals Christian het al noemt. Hoewel het met de bestelling niet helemaal goed ging, smaakte het eten weer goed. Tijdens het eten had Christian opeens een tand in zijn hand. We wachten al een tijdje totdat zijn voortand boven eruit gaat, maar helaas was dit de tand ernaast waarvan we dachten dat die nog niet zo los zat.

Gelukkig had Karin nog een glas ijswater en dit hielp wel tegen de schrik en de pijn en de milkshake die hij later nog kreeg hielp ook goed om de schrik te boven te komen.

Na het eten gingen Cor en Karin nog even mee naar ons appartement omdat Christian heel graag zijn nieuwe auto wilde laten zien. Uiteraard moesten we eerst nog even een beetje benzine in de auto gooien om te voorkomen dat we morgen een paar kilometer voor het vliegveld de auto moeten gaan duwen en daarna snel door naar het appartement.

Doordat alle inkopen uit de auto moesten en ook de rugtassen en alle andere rommel die misschien nog wel in de koffers zouden moeten, hadden Xandra en Jeroen hun handen aardig vol. Dus Karin nam Anthonie uit de auto mee naar binnen.

Helaas verscheen er “opeens” een stootblok op de parkeerplaats, precies voor de stoep. Daardoor belanden Karin en Anthonie iets anders op de stoep dan de bedoeling was. Anthonie had gelukkig alleen maar de schrik, maar Karin die de val van Anthonie had opgevangen, was er wat slechter aan toe.

Christian was zo geschrokken dat hij even met Anthonie meehuilde, maar toen hij zag dat er weinig aan de hand was, was hij snel weer stil. Eenmaal binnen was Christian het voorval snel vergeten want kon hij eindelijk zijn auto laten zien.

Nadat Cor en Karin naar hun eigen appartement terug waren gegaan, hebben we gezorgd dat de jongens in bed kwamen en toen kon het koffers vullen beginnen. Normaal hebben we moeite om alles in de koffers te krijgen en komen we bijna ruimte te kort. Deze keer komen we spullen tekort en dat is weer een hele andere gewaarwording.

Toen moest nog “even” de blog worden bijgewerkt, waarbij we besloten dat de foto’s van 4 januari thuis worden toegevoegd. Het fototoestel is al ingepakt.

Vandaag was de dag dat we nog even………. een aantal attracties in Epcot wilden doen. We waren keurig om 9.00 uur bij Epcot. Net voorbij de ingangspoortjes bleef Jeroen op Cor en Karin wachten, terwijl Christian en Xandra alvast bij Soarin fastpasses zouden halen. Xandra had bedacht dat we niet meer dan drie fastpasses nodig zouden hebben. Bij Soarin zouden we toch gebruik moeten maken van de parent swoptickets, dus kon Christian eerst met de mannen in Soarin via de fastpasses en daarna met de vrouwen via de parent swop.

Ondanks dat we rond 9.10 uur bij Soarin waren, was de wachtrij al opgelopen tot 20 minuten en de fastpasses kwamen uit op een tijd van 10.25-11.25 uur. Na het halen van de kaartjes zijn we teruggelopen naar de ingang en daar kwam de rest van onze groep ons al tegemoet. We zijn gelijk maar in Spaceship Earth gegaan.

Hierna zijn we doorgelopen naar Figment en hebben Cor en Karin kunnen kennismaken met het leuke paarse draakje. Doordat Christian pins moest traden, Anthonie graag zelf wilde lopen en verschillende sanitaire noodstoppen moesten worden gemaakt, was het na Figment inmiddels tijd om naar Soarin te gaan. Inderdaad gingen Jeroen, Cor en Christian als eerste en bleven Karin en Xandra met Anthonie wachten, daarna was het tijd om te ruilen. Dit was de laatste attractie op onze verlanglijstjes, dus besloten we om met de monorail naar Magic Kingdom te gaan.

Anthonie had het erg naar zijn zin in de monorail en wilde net als zijn broer staan en zich vasthouden aan de palen. Helaas bleken zijn armpjes net te kort om beide palen vast te houden, maar verder ging het goed. Bij Magic Kingdom aangekomen, schrokken we toch wel van de mensenmassa die op dat moment probeerde binnen te komen. Na enig overleg werd besloten dat Jeroen nog even………. naar binnen zou gaan om in de winkel te kijken of ze van een bepaald Teigetje vest een maatje S hadden. Uiteraard kwam hij in het park de optocht tegen en hadden de winkels geen vesten kleiner dan M. Dus hij kwam weer terug met lege handen.

Ondertussen had de rest zitten wachten. Het was vreselijk om in het zonnetje te zitten en de twee jongens in de gaten te houden. In het zonnetje was het best wel warm en we hoefden eigenlijk geen winterjas meer aan.

Toen Jeroen terug was, zijn we naar de boot gelopen en teruggegaan naar het transportation center. Daarvandaan weer met de zwarte monorail terug naar Epcot om de auto’s op te halen. Inmiddels was besloten dat we nog even………. zouden gaan shoppen bij the Florida Mall. Daar aangekomen hebben we eerst even lekker gegeten, waarbij Anthonie bijna een hele pizzapunt naar binnen heeft gewerkt. Uiteraard was deze pizzapunt eigenlijk voor Jeroen bedoeld, maar het smaakte Anthonie er niet minder om.

We hebben een behoorlijk aantal winkels bekeken en voor het eerst hebben we bij de M&M’s winkel heel veel geld uitgegeven aan m&m’tjes. Deze waren heel speciaal en daarom konden we niet zonder één zakje vertrekken of toch nog even………Christian een tweede zakje laten vullen. Inmiddels was Cor er achter gekomen dat wij nog geen kennis hadden gemaakt met de cinnamon rolls, dus hij vond dat we die toch moesten leren kennen.

Inmiddels was het al wat later geworden en Cor en Karin moesten nog even………. naar hun eigen huis om een kist op te halen en wij wilden nog even………. naar Hollywood Studios om de Osborne Lights te zien. We spraken af dat we elkaar bij Hollywood Studios zouden ontmoeten. Wij zijn nog even gestopt bij de Walmart om wat snoepjes te halen.

Tegen de tijd dat we bij Hollywood Studios aankwamen, was het bijna 19.30 uur, maar we hadden wel een parkeerplek bijna helemaal vooraan. We zijn snel doorgelopen naar achterin het park waar de lichtjes hangen.

De lichtjes waren weer erg veel en op sommige stukken naar onze mening te druk, maar het was wel heel vrolijk en met de sneeuw erbij was, waren we toch wel blij dat we nog even………. gekomen waren. De temperatuur paste deze keer beter bij de sneeuw die viel dan op 1e kerstdag in Celebration.

Inmiddels was gebleken dat Cor en Karin niet meer op tijd in het park konden zijn, dus we spraken bij hen af omdat we de cinnamon rolls nog moesten proeven. Anthonie heeft gesmuld van de rolls en zelfs Christian was blij dat hij toch maar een hapje had geproefd want ook hij bleek het erg lekker te vinden.

Na een tijdje zijn we weer naar ons appartement gegaan en zijn alvast begonnen met een koffer inpakken. Tot onze verbazing hadden we nog meer kofferruimte over dan verwacht. Dus morgen nog even………. shoppen om wat ruimte in de koffers op te vullen. Ook nog even twee dagen blog bijgewerkt en toen kwam was ook deze dag weer voorbij.

Een mooie dag waarbij we ook nog ontdekten dat Anthonie zijn vierde tand is doorgekomen.

De dinsdag begon weer erg vroeg. Jeroen en Christian hadden om 10.30 uur een afspraak in Clermont om met een strandbuggy te gaan rijden. Toen we buiten kwamen, leek het met de voorspelde kou wel mee te vallen. Er stond geen wind, dus het voelde alleen een beetje fris.

Na een half uurtje rijden, waren we volgens de navigatie op de plek van bestemming. Alleen moesten we zover over een zandweg rijden dat we ons bijna begonnen af te vragen of we wel goed zaten, maar gelukkig waren we op de plek waar we moesten zijn.

Op het moment dat we uit de auto stapten, waren wij heel erg blij dat de winterjassen in de auto lagen. Die hadden we heel erg hard nodig. De locatie lag aan het water en er stond een behoorlijk stevig windje. Gelukkig was er een stacaravan die dienst deed als kantoor. Normaal worden de mensen buiten ontvangen, maar daarvoor was het nu echt te koud.

Nieuwe ervaring Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Eerst moesten er nog wat formaliteiten afgehandeld worden, zoals het ondertekenen van formulieren waarmee we aangaven akkoord te gaan met de regels van de organisatie. Daarna mochten Jeroen en Christian met Ian mee om een helm, bril en handschoenen aan te trekken. Toen was het eindelijk tijd om in de buggy te stappen. Eerst volgde nog wat uitleg en daarna mochten zij eindelijk starten.

Xandra en Anthonie hebben binnen in de caravan gewacht en Christian en Jeroen hebben het erg leuk gehad in de buggy. Het kon Christian niet hard genoeg gaan. Hij moest zich eigenlijk voor de veiligheid vasthouden, maar hij durfde de handgrepen los te laten en even zijn duim op te steken naar Ian.

Christian kwam helemaal enthousiast uit de buggy en wil heel graag nog een keertje deze attractie gaan doen, want het was helemaal niet eng.

Toen was het weer tijd om terug te gaan naar het appartement om even een beetje op te Die moesten eerst nog wat boodschappen doen, maar daarna zouden we naar Epcot gaan. De auto weer op de gratis parkeerplaats gezet en een lekker wandelingetje naar de artiesteningang van Epcot, waarbij we nog even een tussenstop hebben gemaakt bij het peperkoekhuisje van Stitch.  We waren toch nog snel in Frankrijk waar we Cor en Karin hebben laten kennismaken met de heerlijkheden die de bakker daar verkoopt.

In Japan later nog even vol bewondering staan kijken naar de mannen en vrouw die op de grote trommel slaan. Vandaag deden ze extra hun best want het was behoorlijk koud. Omdat het wat rustiger was dan oudjaarsdag, kon Anthonie lekker rondbanjeren. Dit had tot gevolg dat toen we hem in China weer in de buggy hadden gezet, hij heel snel in slaap viel. Na China wilden we deze keer wel in de attractie van Noorwegen, maar deze attractie waar nooit een wachtrij staat, had vandaag een wachtrij van een half uur, buiten in de kou.

Dus maar snel doorgelopen naar het warme Mexico. Xandra is met de slapende Anthonie blijven wachten terwijl de anderen de boottocht hebben gedaan. Hierna stond toch echt testtrack op het verlanglijstje en hier leek de wachtrij mee te vallen. Dus er kon achteraan gesloten worden. Helaas kwamen er flink veel mensen met een fastpass die voorrang kregen, dus uiteindelijk duurde het nog behoorlijk lang voordat de groep aan de beurt was.

Tegen beter weten in zijn we nog even gaan kijken of het bij Soarin inmiddels wat rustiger was. De wachtrij was 2 uur en inmiddels was de attractie met Figment ook gesloten, dus we besloten om woensdag terug te gaan. We moesten ook nog helemaal teruglopen naar de auto. Deze keer ging de wandeling via het Swan hotel, want we moesten toch echt nog even de fontein in de lobby bewonderen.

Via het zwembad en het strand weer teruggelopen naar het normale pad en daarna snel naar de auto. Nog even mee naar Cain Island om onze koelkastboodschapjes op te halen. Daar bleek dat Cor en Karin op woensdagochtend met ons mee konden naar Epcot. Nadat we de tijd en plaats hadden afgesproken, zouden we weer naar het appartement gaan.

Helaas liep het een klein beetje anders. Jeroen had bedacht dat we nog wel even naar Downtown Disney konden gaan. Dan konden we de laatste Disney inkopen doen en Christian kon zijn lang verlangde auto gaan samenstellen. Uiteraard duurde het allemaal even wat langer dan gepland, maar we waren wel voor de spullen geslaagd.

Het was een lange en koude dag, maar ook deze vakantiedag is weer zeer de moeite waard geweest.

Vandaag een rustig dagje gepland. Cor en Karin moesten hun appartement verlaten en moesten hierbij een zware kist zonder lift naar beneden zien te krijgen. Cor had gevraagd of Jeroen hem wilde helpen en uiteraard deed Jeroen dat. Daarna even langs het Welcome Center om te kijken of het volgende appartement al gereed was.

Dit bleek niet het geval te zijn, dus besloten Cor en Karin met ons mee te gaan winkelen. De zon scheen lekker en het was warmer dan verwacht, dus een ideale dag om lekker te shoppen.

Nadat zij eerst alle koffers uit de auto hadden gehaald, zijn we naar Lake Buena Vista gereden. We moesten eerst naar de honkbalwinkel. Hier zijn we gelukkig geslaagd. Daarna de kledingwinkels nog even af en even kijken of we konden slagen voor een aantal verjaardagen.

Toen we het hele rondje hadden gehad, besloten we naar de Walmart te gaan. Hier hebben we gezorgd dat we voor Christian de komende winter geen nieuwe truien hoeven aan te schaffen. Het was heel gezellig in de Walmart en voor we het wisten, moesten we ons nog haasten ook. Cor en Karin moesten voor 18.00 uur weer bij het Welcome Center te zijn om ervoor te zorgen dat het met hun volgende appartement goed ging.

Gelukkig hadden we nog wel even tijd om langs de Whole Food te gaan om hele lekkere bananen te halen. Ze waren zo lekker dat Christian er twee had opgegeten voordat we bij het Welcome Center waren.

Al snel konden we onze reis vervolgen en reden wij (weer) achter Cor en Karin aan naar Cain Island. Wij hadden deze appartementen alleen nog maar van buiten gezien en mochten even een kijkje komen nemen.

Daarna nog even lekkere Amerikaanse kaneelthee gedronken en daarna moe en met een auto vol kleding weer terug naar het appartement. Waar al snel weer een eind kwam aan een lekkere en gezellige vakantiedag.

Vandaag konden we lekker uitslapen tot ongeveer 9 uur. Christian had te horen gekregen dat we hem niet eerder dan 9 uur uit zijn bed wilden hebben. Dus toen hij om 4 minuten voor negen hoorde dat pappa wakker was, kwam hij snel naar ons toe met de woorden, “goeiemorgen, sorry dat ik iets eerder dan 9 uur mijn bed uit ben”. Maar ja die jongen was al om 8.30 uur wakker, dus uiteraard had hij netjes liggen wachten.

Niet lang daarna werd Anthonie ook wakker en hebben we via Skype nog even contact gehad met één van de opa’s en oma’s. Daarna kregen we een sms’je van Cor die zich afvroeg of we zin hadden om iets leuks te gaan doen op zeer waarschijnlijk de laatste echt warme dag. Uiteraard hadden we daar wel zin en en omdat daardoor de dag toch iets anders verliep dan onze planning was, moesten we onze fans nog maar even teleurstellen. Zij moesten nog maar een dagje langer op onze verhalen wachten.

Eerst hebben wij Cor en Karin meegenomen naar “ons” Waffle House waar El blij was om te zien dat we nog meer “family” meenamen om bij hen te komen eten. Na het eten en enig overleg besloten we naar Winter Park te gaan voor het tochtje met de boot. Dat leek ons erg lekker met het zonnetje en de temperatuur die het op dat moment was.

Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Bij de boot aangekomen, bleek dat we even moesten wachten tot 16.00 uur omdat er op de boot eerder geen plek was. Dat gaf ons mooi de gelegenheid om het stadje te bekijken. Uiteraard had vooral Starbucks onze aandacht.

Tegen de tijd dat we aan boord van de boot konden gaan, was het zonnetje helaas achter de wolken verdwenen. Maar dat maakte de boottocht er niet minder om. Het is een boottocht over 3 meren langs heel veel mooie en grote huizen, waarbij de “kapitein” van het schip heel veel verteld heeft over de mensen en de geschiedenis. Zo is er een huis van een man uit New York. Die man wilde heel graag in Winter Park wonen omdat hij dat mooier vond dan New York. Zijn vrouw wilde het huis in New York niet missen. Dus haar man heeft hun huis laten nabouwen in Winter Park en zo verhuisde zijn vrouw met hem mee.

Het was een heerlijke boottocht langs mooie optrekjes en langs mooie bomen. Je kunt er even tot rust komen en even iets heel anders ziet dan steeds maar weer Disney en alle drukte eromheen. Het is een half uurtje rijden van Orlando en je hebt het idee dat je in een hele andere omgeving bent. Er stonden een paar optrekjes te koop, maar wij zijn er nog niet uit welke we willen hebben.

Om 17.00 uur waren we weer terug en toen zijn we naar t.g.i. Friday’s gereden langs de US 192 en slechts een kwartiertje rijden van ons appartement. Ook dit restaurant was bij ons onbekend, maar is zeker toegevoegd aan de lijst met restaurants waar we nog wel eens willen eten. Onderweg naar het restaurant even langs Starbucks gegaan.

Na het eten zijn we nog even met Cor en Karin meegereden. Morgen moeten zij weer verhuizen en Cor heeft gevraagd of Jeroen wil helpen met het sjouwen van een zware kist. Dus het leek ons verstandig dat wij wel even konden zien waar zij nu zitten zodat wij morgen niet hoeven te zoeken.

Na nog even wat gedronken en gezellig gebabbeld te hebben was het tijd om naar ons appartement terug te gaan. Christian was al bij Cor en Karin op de bank in slaap gevallen en Anthonie zag er ook naar uit dat Klaas Vaak al stond te wachten.

En zo kwam er, uiteraard pas nadat de blog was bijgewerkt, weer een eind aan een gezellige warme vakantiedag.

De laatste dag van het jaar begon uiteraard weer lekker op tijd. We hadden besloten toch maar naar Epcot te gaan en daar moet je toch wel op tijd zijn. De auto hebben we niet op het terrein van Epcot geparkeerd maar op een mooie rustige parkeerplek elders gezet en we zijn lopend naar het park gegaan. In het park was het al aardig van druk met mensen. Gelukkig bestaan er mobiele telefoons en daardoor konden we met Cor en Karin afspreken in Canada.

Ondanks dat het pas een uur of 10 ’s morgens was, was het al behoorlijk warm. Dus we zijn de film van Canada maar gaan bekijken. Anthonie vond het wel spannend. Hij legde zijn hoofd op mamma’s schouder en gluurde zo naar de film. Nadat de film was afgelopen zijn we doorgelopen naar Engeland waar we even wat hebben gedronken. Daarna tijdens de wandeling naar Frankrijk, besloten we om bij het lekkere bakkertje op de hoek wat lekkers te halen. Dit besluit werd heel snel weer terug gedraaid toen we zagen dat er een zigzag rij buiten het pand liep. We zijn maar doorgelopen om de andere landen te bekijken en Christian en Anthonie moesten ook stempels halen in de landen.

Toen het bijna vier uur was, hadden we alle 11 de landen gezien, wat gegeten in Japan en Duitsland, de film van China bekeken en commentaar geleverd op de mensen om ons heen. Het was voor Cor en Karin inmiddels tijd om naar hun dinerafspraak te gaan en wij zijn teruggegaan naar Italië waar we op goed geluk in de rij zijn gaan staan bij het “nieuwe” restaurant. Na een half uurtje was er een tafel voor ons vrij en konden we even rustig zitten en lekker eten.

Na het eten hebben we onze weg gezocht door de mensenmassa, die uiteraard de andere kant op wilde dan wij. Maar gelukkig waren we toch op tijd op de afgesproken plek bij de kerstboom. Cor en Karin stonden al te wachten en hier maakten we ook kennis met Hans en Jessica. Met zijn allen zijn we alvast richting de grens van Amerika en Japan gelopen en hebben het vuurwerk van 19.00 uur bekeken. Toen de mensen die vooraan stonden bij het hek om het vuurwerk goed te zien eindelijk weg waren, hebben wij alvast onze plek ingenomen.

We hadden een prachtplek waar we een mooi uitzicht op het vuurwerk zouden hebben. We zijn redelijk ruim gaan staan en toen begon het wachten. We hebben af en toe onze plek met hand en tand moeten verdedigen tegen indringers. Mensen die opeens tussen ons in gingen zitten op het het hek of op de grond om een hapje te eten. We hebben zelfs iemand gehad die samen met haar vriendje op de foto wilde en hierbij bijna de buggy met Anthonie erin omver gooide. Maar toen om ongeveer 23.40 uur het vuurwerk eindelijk begon, waren we toch wel blij dat we ons zo verdedigd hadden.

Het vuurwerk was weer erg mooi, ondanks dat we het vuurwerk boven Amerika hebben gemist. Anthonie heeft net als met de film van Canada vanaf de schouder van pappa en mamma naar het vuurwerk gegluurd. Het was het lange wachten waard geweest.

Na afloop van het vuurwerk hebben we even gewacht totdat de ergste mensenmassa voorbij was getrokken. Toen het wat rustiger was geworden zijn wij richting uitgang gegaan. Wij konden het park vrij snel verlaten en daarna de mooie wandeling naar de auto aangaan. We konden rustig lopen zonder te struikelen over de mensen om ons heen. We waren redelijk snel bij de auto en waren vrij snel op weg naar de condo. Door de binnendoor weg die we de dag ervoor hadden leren kennen, waren we niet lang daarna bij het appartement.

Om 2.00 uur lagen de beide mannetjes in hun bed en konden ook wij een eind maken aan deze lange dag.

Aangezien we vroeg weg moeten vanwege de verwachtte drukte in de parken en het pas laat thuis zijn van gisteren zullen we morgen de blog van gisteren en vandaag bijwerken.

Maar we willen wel alvast alle lezers van ons blog een

toewensen.

Donderdagochtend gingen we weer vroeg de deur uit. De planning was om met de resort monorail langs de hotels te gaan, te zorgen dat we op tijd voor de 12.30 uur parade in Magic waren en dan snel door naar Animal Kingdom om daar de parade te bekijken die om 15.45 uur zou starten.

Op de parkeerplaats van het transportation center aangekomen, zagen we dat het file was voor een parkeerplek op “helden”. Gelukkig had Jeroen ook gezien dat de afzetting van de “schurken” werd weggehaald, dus we hebben maar even een rondje gereden en konden toen bij de schurken heel mooi vooraan staan.

Eerste stop van de monorail was het Polysesian. Hier kon Anthonie heerlijk rondstappen en ongegeneerd mensen aangapen en Christian kon al flink traden. Daarna via het strand naar het Grand Floridian gelopen, waar we langs het trouwpaviljoen kwamen. Er was geen trouwerij aan de gang dus we konden even binnen alles rustig bekijken. Buiten was een mooie plek om foto’s te maken en gelukkig hadden wij onze eigen privé fotograaf meegenomen. Christian wilde wel heel graag foto’s maken van pappa en mamma. Als een echte fotograaf ging hij aan het werk.

Toen was het tijd om het peperkoekhuis te gaan bekijken en daarna zijn we doorgelopen naar de boot om naar Magic Kingdom te gaan. Hier zijn we eerst op de foto gegaan met Duffy. Daarna waren we mooi op tijd om een mooi plekje te zoeken voor de parade. We wilden een beetje aan het begin van de parade gaan staan zodat we snel weer het park uit zouden kunnen. Inmiddels hadden we een afspraak om 13.30 uur in het Animal Kingdom. Gelukkig vonden we een hele mooie plek in de schaduw en de parade kon beginnen.

Weer hetzelfde Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Anthonie vond de parade wel interessant, maar wanneer de figuren te dicht in de buurt kwamen, kroop hij bijna bij mamma in haar nek. Na afloop zijn we via de winkels naar het begin van het park gelopen. Helaas moesten we daar toch even wachten voordat we toestemming kregen de parade te kruisen. Daarna snel door naar de monorail en bij het verlaten van het park was Anthonie nog wakker, maar halverwege de weg naar de monorail was hij in slaap gevallen.

De monorail kwam het station al binnenrijden toen wij op het perron stapten, dus gelukkig konden we snel vertrekken. Bij het transportation center duurde het “even” voordat we konden uitstappen. De monorail was te ver naar voren gereden en voordat er eindelijk toestemming was om een stukje achteruit te mogen rijden……..

Uiteindelijk konden we dan eindelijk naar Animal Kingdom rijden met een inmiddels alweer wakkere Anthonie. In het dierenrijk zijn we snel naar de afgesproken plek gelopen waar Cor en Karin al op ons wachtten.

Op verzoek van Christian zijn we vervolgens naar Dinoland gelopen waar de vliegende dino’s als eerste op het lijstje stonden. Daarna had Christian “it’s tough to be a bug” op zijn verlanglijstje staan. Dus zijn we daarheen gegaan. Na deze attractie was het tijd om een hapje te eten en tijdens het eten hebben we op een heerlijk plekje gezeten met een prachtig uitzicht op de Everest. Na het eten besloten we het park te verlaten. Iemand van het gezelschap had erg veel zin in minigolf. Deze keer dan wel graag de versie Summerland omdat Cor en Karin met ons meegingen en Winterland hadden we toch al gedaan.

Net voorbij de uitgangspoortjes vroeg Xandra zich opeens af waar we de kalenders voor jaarpashouders konden halen. Navraag bij guest relations leerde ons dat we weer het park in moesten om naar de winkel Outfitters te gaan waar de mooie kalenders al op ons lagen te wachten. Toen moesten we weer helemaal terug naar de uitgang en op naar de golfbaan.

Ook Summerland was een erg leuke baan om te golfen en het was weer erg gezellig. Vooral de laatste hole was erg leuk. Deze zou in 1x gehaald moeten kunnen worden. Je moet de bal in een computer slaan. De enige hindernis is een muis aan de zijkant van de baan. Christian wist die muis 2x te raken, Xandra wist de bal buiten de baan te krijgen en Karin presteerde het om de bal precies voor de ingang van de computer stil te laten liggen.

Na het golfen was het inmiddels alweer tijd geworden om de innerlijke mens weer te verzorgen en er werd besloten bij Denny’s te gaan eten. Wij waren hier nog niet eerder geweest, dus we lieten ons verrassen. Na het eten was deze dag toch echt voorbij.

Vandaag leek iedereen zich redelijk goed te voelen bij het opstaan en we besloten wat vroeger op pad te gaan dan gisteren. Op het moment dat we wilden gaan ontbijten, werden we via Skype opgeroepen door het thuisfront.

Na het gesprek en het ontbijt zijn we op pad gegaan naar Hollywood Studios. Het weer was niet erg super, het was wat fris en de zon had er ook nog niet echt zin in. Wij hadden dus niet verwacht dat het erg druk zou zijn bij de Studio’s. Dat viel dus even goed tegen. De rij voor het trammetje naar de ingang was ongeveer drie trammetjes wachten. Dus wij besloten te gaan lopen. Inmiddels was de zon gaan schijnen en was het een lekkere wandeling.

Eenmaal binnen gingen we al snel richting Star Tours. Dit was op verzoek van Christian die heel graag eerst met pappa en daarna met mamma in deze attractie wilde. Bij Star Tours aangekomen, bleek de wachttijd slechts 20 minuten dus Christian is met Jeroen in de rij gaan staan. Xandra is met Anthonie bij de uitgang van de winkel gaan staan en hier heeft Anthonie zichzelf en de wachtende mensen uitstekend vermaakt.

Hollywood en meer Diavoorstelling weergeven Toen Jeroen en Christian weer buiten stonden, bleek dat de rij van de fastpasses ook behoorlijk lang was, dus we besloten later op de dag nog even terug te komen en eerst naar de auto stuntshow te gaan. Hier vonden we nog plekken op een rij lekker vooraan. Anthonie heeft deze keer meer van de show gezien dan vorige keer. Christian heeft zitten genieten van de show vooral de vervanging van Herbie kon hij wel waarderen. Na afloop van de show zijn we even wat gaan drinken en daarna nog maar even gekeken bij Star Tours, want misschien was het nu wat rustiger. De wachttijd was inmiddels opgelopen naar 60 minuten maar de fastpass return liep goed door. Dus Christian had mazzel en hij kon nog een keertje in de attractie. Toen we weer buiten stonden besloten we richting uitgang te gaan en bij het Waffle House wat te eten. Christian vroeg of we na het eten weer konden gaan minigolfen en dan wel het liefst bij Fantasia. Hij heeft blijkbaar een nieuwe hobby gevonden. We kozen echter voor Winter Summerland omdat we deze minigolfbaan nog niet hadden gezien. Helaas wisten wij niet waar deze baan zich bevond, dus hebben we even contact opgenomen met Cor om de weg te vragen. Bij de golfbaan aangekomen konden we kiezen of we winterland of summerland wilden gaan doen. We kozen voor winterland en kregen te horen dat we nog wel 20 minuten moesten wachten. Christian hield de tijd in de gaten en hij zorgde ook dat we de golfclubs kregen. Het golfen kon beginnen. Het was een leuke baan met een aantal hele leuke verrassingen. Na afloop was het wel weer tijd om richting het appartement te gaan. Hopelijk verloopt deze avond verder zonder “bijzondere” gebeurtenissen.

De woensdag begon wat later dan de overige dagen. De jongens sliepen tot een uur of 8 door. Christian bleek bij het wakker worden alweer aardig opgeknapt. Het was vandaag Jeroen die ’s nachts had lopen spoken en helemaal niet lekker was. In de loop van de ochtend is Xandra in de auto gestapt om naar de drugstore op de hoek te gaan om iets tegen de hoofdpijn te halen. Zowel de auto als Xandra kwamen weer heelhuids terug bij het appartement.

In de middag leek het was beter te gaan met Jeroen en we besloten naar The Loop te gaan. Een winkelcentrum waar we nog niet eerder waren geweest. Ook hier zitten hele leuke winkels. Nadat we hier een tijdje hadden doorgebracht, besloten we richting Haines City te rijden. We wisten dat hier een Dollar Tree zat en we hadden nog vlekkenspray nodig om de vlekken van dinsdagavond uit het tapijt te verwijderen.

Nadat we ook hier goed waren geslaagd zijn we weer richting appartement gereden. Eerst nog even tanken en wat lucht in de banden erbij want het systeem gaf aan dat de linker voorband wat zacht was. Op het moment dat Jeroen lucht in de band pompte, gebeurde er helemaal niets. De cijfertjes van de meter veranderden niet, terwijl Jeroen de band wel erg hard vond worden. Al snel ontdekten we wat er aan de hand was. Tot onze stomme verbazing bleek volgens het de boordcomputer dat de front tires achter zaten en de rear tires zaten voor. We hebben toch weer een hele bijzondere auto.

Toen alle vier de banden eindelijk ongeveer even veel lucht bevatten, zijn we nog wat eten gaan halen en daarna naar het appartement terug. Na het eten is Xandra aan de slag gegaan om het tapijt te reinigen en nu maar hopen dat de vlekken verwijdert zijn.

Dinsdagochtend weer vroeg opgestaan omdat we plannen hadden om naar Seaworld te gaan. Voordat we weggingen nog even via Skype contact gehad met een deel van het thuisfront.

Even na 10.00 uur kwamen we bij Seaworld aan. Het was nog er lekker rustig, totdat we bij de ingangspoortjes aankwamen. Jeroen kon met Anthonie nog door het poortje, maar Xandra en Christian konden niet naar binnen. Van de toegangspoortjes werkten er nog maar drie en uiteraard waren het niet de poortjes waar Christian en Xandra bij stonden. Na een tijdje zijn we maar opgeschoven naar het poortje naast ons, want dat werkte nog wel. Eindelijk waren we weer verenigd.

Omdat het nog zo lekker rustig was in het park, kon Anthonie lekker zelf lopen, maar toen hij in winkel in dook en ongeveer elke knuffel pakte die hij maar kon pakken, hebben we hem onder luid protest toch maar in de wagen gezet. Bij een winkeltje konden we als jaarpashouders een leuk item ophalen, gratis we hoefden alleen onze jaarpassen te laten zien.

Bij het speelgedeelte voor kinderen, mochten de jongens proberen om een knuffel te winnen. Helaas was Anthonie inmiddels in slaap gevallen, dus heeft Xandra voor hem een pinguin gewonnen. Christian deed het helemaal zelf en won ook een leuke pinguin. Daarna door naar de Polar Express. Hier was een andere film te zien dan de vorige keer.

Na de film moesten we weer gaan lopen, de Beluga Wales lieten zich deze keer niet zien, maar we kwamen wel de Kerstman tegen met zijn slee en een enorme zak met cadeautjes. We zijn met ons vieren en de elf die bij hem was op de foto gegaan.

Daarna weer verder gelopen en toen we voorbij de ijsbeer kwamen, leek het alsof deze nog op dezelfde plek lag als vorige keer. Hij zag er in ieder geval net zo lui bij. Toen we weer buiten stonden wilde Jeroen toch nog even met de bewegende Polar Express, na lang nadenken ging Christian toch maar met hem mee.

Diavoorstelling weergeven

Hierna doorgelopen naar Journey to Atlantis onderweg bij het Shamu Stadium nog een hotdog gehaald voor Christian en Jeroen. Bij Atlantis hebben Xandra en Anthonie weer gewacht. Gelukkig zaten we onder een goede boom want er vielen een paar spatjes regen.

Christian en Jeroen zaten bij Atlantis voorin de boot en Christian had het heel erg eng gevonden. Deze attractie was erger dan Splash Mountain in Magic Kingdom en hij gaat er nooit meer in. Hierna nog even wat drinken gehaald, wat met de refillbeker en de 10% korting die we als jaarpashouder krijgen bijna niets kost.

Inmiddels begon het echt te regenen en besloten we om het voor gezien te houden. We gingen terug naar het appartement om droge kleren aan te trekken. We hebben de rest van de middag rustig in het appartement doorgebracht. Toen we tegen het eind van de middag  weg wilden gaan om te zorgen dat we wat konden eten, werden we via Skype opgeroepen en hebben we nog “even” gezellig gebabbeld met Magda. Na afloop

Daarna zijn Jeroen en Christian eten gaan halen, toen ze terugkwamen, bleek dat Cor en Karin langs zouden komen met wat lekkers. Dit werd een gezellige avond totdat Christian het nodig vond om zijn lunch en avondeten over de grond te gooien. Het was weer een gedenkwaardige afsluiting van de dag.

Vandaag eerst maar eens lekker uitgerust en vooral ook Anthonie even de rust gegeven om te herstellen van zijn slechte dag gisteren en dat leek goed te gaan vandaag.

Dus halverwege de middag hebben we besloten om maar eens naar de outlet malls te gaan, dat hebben we geweten. Wat een enorme drukte richting de malls het leek wel of alles gratis was daar. Lange rijen auto’s dromden van alle kanten samen om maar op die enkele weg richting de malls te gaan. Dit had tot gevolg dat mensen wel hele korte lontjes hadden. Er werd voorgedrongen met de auto, veel getoeterd en noem maar op en ritsen had nog niemand van gehoord.

Uiteindelijk besloten wij maar om via de andere kant naar de Premium Mall langs de I4 te gaan wat resulteerde in een kleine omweg maar naar ons idee een eerdere aankomst bij de mall en het geluk was met ons toen Jeroen zag dat er een auto weg zou gaan rijden uit een parkeerplek. Dit leverde ons een pracht van een parkeerplek op zonder dat wij heel lang hadden moeten rondrijden.

Zoals de lange file met auto’s al deed vermoeden, was het in het winkelgedeelte al net zo druk. Bij Hillfiger stond er in de winkel een rij van meer dan 50 mensen voor de kassa. Bij andere winkels stond er een rij voor de winkels en mocht er van de security pas weer iemand naar binnen als een ander de winkel had verlaten. Maar ja, je zal wat over moeten hebben voor de koopjes in deze periode. Gelukkig was ook nog niet alles verkocht want Xandra had haar zinnen gezet op een nieuwe winterjas en daar zijn we dus mooi voor geslaagd en inderdaad voor een hele mooie lage prijs. Verder zijn we nog geslaagd voor nieuwe schoenen voor de kinderen wat noodzakelijk was geworden doordat de schoenen van Christian nog steeds nat waren van de Celebration fontein.

Na nog allerlei winkels bekeken te hebben besloten we maar eens aan te sluiten bij de rij auto’s die naar de andere premium outlet probeerden te komen, deze rij bleek nog erger te zijn dan eerder op de dag. Op het moment dat we bijna het laatste kruispunt over konden steken zagen we dat de politie het parkeer terrein zelfs had afgesloten en dat er overal langs de toegangswegen al auto’s in het gras geparkeerd stonden. Uiteindelijk hebben wij er toen maar voor gekozen om bij Festival Bay te parkeren en het laatste stukje te gaan lopen.

Eenmaal bij de premium outlet aangekomen hebben we eerst maar even een pizza gegeten bij de Red Brick Pizza maar voordat de pizza werd opgediend besloot Anthonie dat hij toe was aan nieuwe kleren en spuugde hij zijn kleren en zijn buggy even flink onder. En aangezien we hier niet op gerekend hadden konden we kiezen uit terug naar de condo of ter plaatse nieuwe kleren te kopen, het werd dus dat laatste. We hadden tenslotte niet voor niets zo lang in de file gestaan.

Nadat we de ergste puinhopen hadden opgeruimd en de pizza opgegeten was, zijn we dan ook eerst maar even naar de baby GAP gelopen om daar nieuwe kleren te kopen voor Anthonie. Nou wat we daar aantroffen was toch wel ongelofelijk, de kleren lagen gewoon als bergen neergekwakt op alle mogelijke plaatsen. Er lagen zelfs overal hele stapels kleren op de grond en met deze aanblik schaam je je toch best wel voor je medemens.

Op de Baby afdeling was het iets minder rommelig en hebben we mooie kleren kunnen kopen voor Anthonie zodat deze er ook weer netjes en een stuk minder zuur ruikend verder met ons mee kon. Bij Under Armour slaagden Christian en Xandra nog voor wat nieuwe kleren en nadat we alles gezien hadden besloten we onze auto weer op te gaan zoeken en terug te gaan naar Terrace Ridge waar we al snel op 1 oor lagen.

Ook eerste kerstdag begon erg vroeg. We wilden graag om 8.00 uur bij Magic Kingdom zijn om de opening te kunnen zien. Op het moment dat we in de auto wilden stappen, kwam er een mevrouw naar ons toe. Dit bleek Debbie van het Orlandoforum te zijn die ons herkende van van onze blog. Zij blijkt met haar familie in het appartement tegenover ons te zitten.

Uiteindelijk waren we rond 8.40 uur bij de parkeerplaats van Magic Kingdom. Hier bleek dat de parkeerplaatsfiguren waren veranderd. We mochten vandaag parkeren op Simba aan de kant van de helden. Ondanks dat het behoorlijk druk was, konden we vrij snel met het trammetje naar het transportationcenter. Gelukkig voor ons ging iedereen in de rij staan voor de monorail naar het park of de boot. Er liepen maar heel weinig mensen naar de monorail die via de resorts gaat. Deze monorail kwam al snel en voordat we instapten, vingen we nog even op dat de blauwe monorail problemen had en dat de mensen nog even moesten wachten. Met de resort monorail waren we uiteindelijk tegen 8.30 uur bij de ingang van Magic Kingdom, te laat voor de opening maar op tijd voor de hele erge mensenmassa.

		Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

In het park aangekomen, besloten we eerst naar Fantasyland te gaan. Uit ervaring weten we dat het daar aan het begin van de dag nog redelijk rustig is. We konden via de korte route, onder het kasteel door. Als eerste zijn we naar Sneeuwwitje gegaan. Dit maakte op Anthonie soms iets te veel indruk en dan probeerde hij zelfs in pappa te kruipen. Maar ook Christian zat af en toe met zijn ogen dicht.

Toen op naar Peter Pan. Dit werd door beiden jongens als minder spannend ervaren. Vervolgens door naar Small World. Hier probeerde Christian te raden welke landen we zagen. Tot slot nog even door naar de attractie van Winnie de Poeh. Hier is de wachtrij veranderd en kunnen de kinderen van alles zien en doen. Dit was voor zowel Anthonie als Christian erg leuk. Anthonie bleef maar kijken naar de grondeekhoorns en voor Christian was vooral het maken van herrie erg leuk om te doen.

Na al deze opwinding konden we merken dat Anthonie erg moe was. Dus die hebben we weer in de buggy gezet en we zijn op verzoek van Christian doorgelopen naar Race Track. Onderweg naar Race Track probeerden we de buggy zo goed mogelijk om de mensen heen te leiden. Na de blog van Teleton een paar jaar geleden over de mensen met buggy’s in de parken, proberen wij extra goed op te letten dat we zoveel mogelijk mensen aanrijden . Gelukkig voor ons kost het totaal geen moeite, mensen zonder buggy letten niet zo goed op, dus lopen ze zelf wel tegen de wielen van de buggy aan. Dus sinds gisteren lopen er toch wat meer mensen rond met blauwe enkels.

Inmiddels aangekomen bij Race Track, had Christian besloten om met mamma te gaan racen en pappa zou bij Anthonie blijven, die inmiddels in slaap was gevallen. Christian komt nog een paar centimeter tekort om alleen te mogen racen, maar hij komt inmiddels wel zelf bij het gaspedaal, dus deze keer hoefde Xandra geen gas te geven, althans voor de eerste 50 meter. Toen bleek het toch wel zwaar te zijn en mocht zij het gaspedaal overnemen. Het sturen ging deze keer al beter dan de vorige keren. Christian stuurde de auto deze keer tenminste naar links als de bocht die kant op ging. Het was een lekker autotochtje in een heerlijk zonnetje.

Toen we bij de uitgang kwamen, stond Jeroen ons op te wachten met een slapende Anthonie. Het bleek dat hij was gebeld door Cor en Karin die gevraagd hadden of we zin hadden om te gaan midgetgolfen. Daar hadden we wel oren naar. Het was inmiddels 10.30 uur en we wilden in verband met de verwachte drukte toch het park voor het middaguur verlaten. Eerst nog maar even zorgen dat we wat konden eten en daarna proberen naar de uitgang te komen. Helaas kwam er één of andere optocht voorbij waardoor we niet konden doorlopen.

Na de optocht gingen we dan eindelijk naar de uitgang en wat waren we blij dat we het park uitgingen. Het plein voor de ingang stond vol met mensen die het park in wilden gaan. De gewone monorail werd alleen nog gebruikt om mensen naar Magic Kingdom te brengen. Vertrekkende mensen moesten gebruik maken van de resorts monorail.

Bij het verlaten van de parkeerplaats zagen we dat bij de ingang de weg helemaal volstond met auto’s die dachten dat ze Magic Kingdom nog in konden. Helaas voor hen waren er al borden neergezet dat Magic Kingdom was gesloten.

Met Cor en Karin gingen we naar Phantasia minigolf. Dit was erg leuk om te doen. Onder enthousiaste aanmoediging van Anthonie deed iedereen zijn best om de mensen achter ons niet te lang te laten wachten. Dit lukte bij de ene hole beter dan de andere hole. Na het midgetgolfen zijn we met zijn allen nog even een lekker ijsje gaan eten. Om te voorkomen dat de ijssalon een toeristische trekpleister wordt, vertellen we niet waar het was, maar we hebben er wel veel (oudere) vrouwen gezien die hondjes hadden met een jasje aan.

Terwijl Anthonie de grote mensen op het terras bezig hield, ging Christian spelen bij de waterfontein. Gevolg was dat hij in het appartement droge kleren aan moest en op dit moment geen droge schoenen meer heeft, maar goed hij heeft voor het eerst veel plezier gehad met onder stralen water doorlopen.

Toen weer terug naar de auto. Deze tocht duurde ook wat langer dan gepland want Jeroen werd aangesproken door een klein, vriendelijk uitziend oud dametje die hulp nodig had. Zij was samen met een gehandicapte vrouw en die moest de auto in. Helaas was de omvang van deze mevrouw dusdanig dat de hulp van Jeroen alleen en later ook van Cor niet mocht baten. Gelukkig kwam er nog een hulpvaardige man voorbij en toen zat de vrouw redelijk snel in de auto. Het is ons echter een raadsel hoe dat kleine, oude vrouwtje en haar man, de vrouw eerder op de dag in en uit de auto hadden gekregen.

Eindelijk konden we dan weg om even in het appartement wat te eten en ons op te frissen. We gingen ‘s avonds met Cor en Karin naar de ijsbaan van Celebration waar ook sneeuw te verwachten was. Om 21.00 uur begon de kerstmuziek en kwam de sneeuw de straten in. Het heeft 10 minuten gesneeuwd en dit in combinatie met de kerstmuziek gaf toch echt een kerstgevoel.

Nadat de sneeuw en de mensenmassa weer was verdwenen, zijn wij weer naar de auto gegaan. We zijn nog door het stadje gereden totdat we bij een huis kwamen wat echt helemaal versierd was. Boven achter het raam zag je de kerstman en aan de zijkant van het huis bleek dat de Grinch bezig was. Op de veranda en in de tuin stond te veel om op te noemen.

Daarna nog even verder gereden door het stadje om de andere verlichte huizen te zien. Het was een mooie afsluiting van een hele leuke dag. Cor en Karin bedankt voor deze speciale kerstdag.

De jongens hadden de smaak te pakken van het vroege opstaan. Ook vandaag waren ze beide weer om 6.00 uur wakker en wij dus ook. Maar goed Xandra had hierdoor lekker de tijd om de blog opnieuw bij te werken, Christian en Jeroen zijn bezig geweest om de pins te sorteren en Christian moest ook nog kiezen welke hij vandaag zou willen ruilen en Anthonie die is erg ontdekkend bezig geweest.

Rond half tien vertrokken we vandaag om eerst nog even langs het Homes Welcome Center te rijden om even te melden dat de toiletten niet schoon waren. Vlak voor het kruispunt waar wij moesten afslaan, was vanmorgen een aanrijding geweest dus de eerste file van deze vakantie was een feit. De auto’s die bij het ongeluk betrokken waren geweest, lagen behoorlijk in de kreukels en dat was een behoorlijk indrukwekkend gezicht.

Bij het Welcome Center aangekomen, leek het erg druk dus we besloten om eerst maar even bij het Waffle House te gaan ontbijten. Na een lekker ontbijtje zijn we teruggereden naar het Welcome Center en hebben de situatie uitgelegd. De mevrouw achter de balie zou het doorgeven aan de manager en ze hoopte dat er vandaag nog wat aan gedaan kon worden aangezien er weinig medewerkers aanwezig waren vanwege het kerstweekend.

Toen ging de reis verder naar Downtown Disney waar de “echte” kerstman vandaag voor het laatst zou zitten en waar je met hem op de foto kon gaan. Uiteraard hebben we ook weer een aantal winkels bekeken en hebben de jongens van hun eigen vakantiecentjes allebei een speciale Disney honkbal uitgekozen. We moesten toch wachten totdat de kerstman klaar was met het voeren van de rendieren en hij weer op zijn plek zou zitten. Tijdens het rondlopen in Downtown Disney ontdekte Anthonie dat de straat hier net zo hard is als in Nederland. Hij probeerde te rennen en viel voorover op zijn voorhoofd. Behalve een rode neus van het neus snuiten, heeft hij nu ook een hele mooie schaafplek op zijn voorhoofd zitten. Hij was behoorlijk geschrokken en wilde alleen nog maar gedragen worden. Niet lang hierna was de kerstman eindelijk klaar met het voeren van zijn rendieren en zijn we in de rij gaan staan om op de foto te kunnen gaan.

Eerst liep Christian samen met Anthonie naar de kerstman toe, maar vlak voordat zij bij hem waren, begon Anthonie te huilen. Misschien deed de kerstman hem iets te veel aan Sinterklaas denken? Uiteindelijk ook nog even met zijn vieren met de kerstman op de foto.

Daarna zijn we doorgereden naar de Walmart omdat we toch nog boodschappen nodig hadden. Na de uitgebreide rondwandeling door de supermarkt zijn we weer richting het appartement gegaan. Daar was het inmiddels tijd voor het avondeten en daarna is Anthonie gelijk lekker gaan slapen terwijl Christian nog even zijn verhaal over gisteren op zijn blog kon schrijven.

Inmiddels zijn ook wij toch wel behoorlijk moe en houden het vandaag voor gezien. Rest ons alleen nog om iedereen een hele fijne kerst toe te wensen vanuit een zonnig en behoorlijk warm Florida.

Voor de liefhebbers nog een paar leuke Disney kerst filmpjes:

Zoals beloofd hierbij ons verhaal over vrijdag de 23e december 2011. Een dag die erg vroeg begon omdat we om 6.30 uur in de auto wilden zitten naar Schiphol. Uiteraard verliep alles volgens planning en zaten we al om 7.10 uur in de auto. Gelukkig viel de drukte op de weg mee en zo waren we toch rond 8.00 uur op Schiphol. Daar konden voor de verandering de boarding passes uitdraaien via een kiosk en konden we achteraan sluiten bij de korte rij van de bagage check in. Nadat de bagageband wegens een storing stil had gestaan, konden we vrij snel onze bagage inchecken.

Daarna zijn we nog even bij Daan langs geweest in aankomsthal vier. Zij moest werken in de apotheek en behalve dat we haar hadden beloofd om nog even gedag te komen zeggen, hadden we ook paracetamol voor Anthonie nodig. Die was wakker geworden met een lekkere blaffende hoest en wat verhoging, want uiteraard kiest hij deze periode uit om lekker verkouden te zijn. Scheelt dat hij nu al verkouden is, dan wordt hij het deze keer niet van de airco. Na ons bezoekje aan de apotheek zijn we langs de passen controle gegaan om onze tocht te vervolgen naar de gate.

Daar aangekomen, bleek dat er al een behoorlijke rij voor de controle stond te wachten, dus braaf sloten wij achteraan. Ons ondertussen voorbereiden op een half uurtje wachten. Na nog geen vijf minuten, bleek dat aan reizen met kleine kinderen toch voordelen zitten. We werden uit de rij gehaald en mochten heel snel door de controle. Xandra moest met Anthonie door het ouderwetse poortje, terwijl Christian en Jeroen door de bodyscan gingen. Nadat we alle spullen weer hadden verzameld, begon het wachten op het boarden. Anthonie heeft heerlijk in de wachtruimte rondgebanjerd, vaak vergezeld door Christian die het nu nog leuk vindt om zijn broertje op sleeptouw te nemen en dingen te laten zien.

Opeens klonk er een stem die vertelde dat er nog enkele economy plus stoelen beschikbaar waren en dat de economy stoelen tegen een leuke prijs geupgrade konden worden. Xandra is even gaan informeren of er nog vier stoelen vrij waren en of die per ongeluk bij elkaar stonden. Het bleek dat er inderdaad vier stoelen bij elkaar beschikbaar waren. Het enige was dat er iemand van ons bij het raam kwam te zitten en de rest op de drie stoelen in het midden. Er zou een vreemde tussen zitten, maar dat zagen wij niet als probleem. Dus al snel waren de stoelen omgezet en hadden wij 12 extra centimeters beenruimte in het vooruitzicht. De mevrouw achter de balie bleek erg aardig te zijn en gaf Anthonie de upgrade van zijn stoel gratis. Uiteraard waardeerden wij dit heel erg. De stoelen bevonden zich direct achter de business class, dus we zouden geen mensen voor ons zitten. Tijdens het inladen aan boord kwam de buurman en toen hij doorkreeg dat we enigszins gescheiden zouden zitten, bood hij aan om bij het raam te zitten zodat Jeroen aan het gangpad kon zitten en we nog meer bij elkaar kwamen te zitten. Dat aanbod hebben wij uiteraard niet afgeslagen. Later bleek dat er meerdere stoelen vrij waren en verhuisde de buurman één rij stoelen naar achteren.

Bijkomend voordeel van onze nieuwe stoelen was dat we op rij 19 zaten in plaats van rij 28. Dit scheelt toch veel mensen voor je als je moet overstappen en je hebt “maar” anderhalf uur de tijd om de volgende vlucht te halen. Het vertrek liet na het boarden niet lang op zich wachten en al snel zagen wij weer dat achter de wolken altijd de zon schijnt en was het tijd om de schermpjes aan te zetten. Tja en toen bleek dat de extra beenruimte ten koste was gegaan van de kwaliteit van de schermpjes. Christian wilde Toy Story kijken maar moest de Engelse versie helaas zonder geluid bekijken. Gelukkig was een paar zenders verder de Duitse versie en die bleek ook erg leuk te zijn. Het leek wel een film in het Nederlands, maar dan wel met een accent.

Het scherm van Xandra bleek zelf vakantie te hebben en bleef de gehele reis op zwart. Aan het einde van de vlucht kregen we een vergoeding voor deze ongemakken.

De jongens hebben zich beide tijdens de vlucht keurig gedragen. Christian was gelukkig met zijn schermpje en zijn Nintendo en Anthonie heeft geprobeerd lopend Amerika te bereiken. Hij heeft flink heen en weer gelopen in het gangpad en heerlijk ongegeneerd de mensen aangestaard. Hij was het er eigenlijk niet mee eens dat hij ook af en toe in de autostoel moest zitten die we meegenomen hadden aan boord. Maar ja Xandra had geen zin om de hele vlucht lopend te moeten afleggen.

Deze vlucht werd er alleen gebroken met een oude traditie. De vraag “chicken or pasta?”, klonk deze keer als “wilt u kip of wilt u pasta?” Er was bij deze vlucht een Nederlandse stewardess aan boord. De reis verliep verder voorspoedig, er waren weinig hobbels en bobbels in de lucht en we landen dan ook een kwartiertje eerder dan gepland. Uiteraard hadden wij hiermee geen problemen.

De tocht van het vliegtuig naar immigrations bleek een pittige wandeling te zijn, vooral met een bewegend kind op je arm en een autostoel in je andere hand, maar goed na de wandeling hoefden we bij immigrations gelukkig niet zo lang te wachten en al snel hadden we ook onze koffers en ontdekte Jeroen dat de ingecheckte buggy op een ander punt opgehaald moest worden. Door naar de douane waar we natuurlijk niets hadden om aan te geven. De kaas die in de koffer zat en de krentenbollen van Anthonie waren we even vergeten. Na de douane moesten de koffers weer worden ingeleverd en konden we met het treintje naar terminal 1 waar het volgende vliegtuig vandaan zou vertrekken.

Bij terminal 1 aangekomen, hoefden we gelukkig niet al te lang te wachten om door de controle te gaan en niet al te lange tijd later, konden we doorlopen naar de gate. Daar waren we ongeveer 50 minuten voordat het vliegtuig zou vertrekken. We hadden de krappe overstap van anderhalf uur ruimschoots gehaald.

Het vertrek van dit vliegtuig verliep iets minder soepel dan het vorige. Dit vliegtuig leek niet te kunnen beslissen of het wilde vertrekken of dat het toch liever bij de gate wilde blijven. Gelukkig voor ons won het vertrekken naar Orlando het toch. Ook deze vlucht verliep zonder veel hobbels en bobbels en rond 18.30 uur landden we in Orlando. Bij de bagageband moesten we even wachten omdat de bagage van twee vluchten op de band verscheen. Uiteraard kwam eerst de bagage van de mensen die nog niet in de buurt waren om de bagage van de band te halen en al snel liep de band aardig vol, maar gelukkig konden we het vliegveld wel verlaten met al onze koffers en de buggy.

In de parkeergarage verliep het helaas allemaal wat minder soepel. Bij het loket ging het nog goed, maar toen kwam het uitzoeken van de auto. De auto’s waaruit wij konden kiezen voldeden niet geheel aan de eisen. Er waren auto’s met bijna gladde banden en bij eentje ontbrak zelfs de ruitenvloeistof. Een andere auto konden we niet bekijken omdat deze op slot stond. Jeroen is gaan praten met de manager, maar of dat een verstandig idee was, betwijfelen we want uiteindelijk vergat deze om de verhuurovereenkomst terug te geven en moest er een nieuwe gemaakt worden. Maar uiteindelijk lukte het ons toch om 20.30 uur om de garage met een auto te verlaten.

Snel naar het homes welcome centre waar we tot onze verrassing werden opgewacht door Cor en Karin van USA Funvacations.nl Doordat hun auto was veranderd in een rendier, viel het ons op dat zij er stonden. Het inchecken verliep ook voorspoedig en al snel konden we weer op pad. Eerst even snel langs de supertarget voor een paar boodschapjes die echt niet tot morgen konden wachten. Daarna door naar Melissa die zo lief was geweest om ons postadres te zijn voor de pins die Jeroen via internet had gekocht om voor een iets vriendelijker bedrag te kunnen voldoen aan Christian’s nieuwe hobby, het ruilen van pins.

Toen konden we echt door naar het appartement waar we na het halen van een pizza toch wel ietwat vermoeid aankwamen. We hebben deze keer een appartement aan de andere kant van het complex en deze keer is het op de begane grond. Het huisje bleek wel voorzien van twee campingbedjes en een kinderstoel. Eén bedje hebben we voorzien van de beddensprei als matras zodat ons “ontdekkende” mannetje lekker zacht ligt en de ander staat in de kamer en doet heel goed dienst als box.

Toch nog even proberen om de belofte van een stukje op de blog te zetten voor onze fans, maar helaas op het moment dat we bijna weer in Orlando zouden landen, deed Xandra iets wat niet helemaal goed was en ……………. weg was de hele tekst. Aangezien het op dat moment toch al half 1 was geweest, besloten we om het voor gezien te houden en te gaan slapen. De blog zouden we de volgende dag wel weer zien.

En om af te sluiten nog een mooi filmpje:

De laatste dagen voor de vakantie zijn toch altijd weer drukker dan je hoopt. Zo was Christian dinsdag jarig en hadden we zondag dus een huis vol visite en gisteren (woensdag) nog even een kinderfeestje. Maar inmiddels is het huis op orde, zijn de dingen op het werk allemaal geregeld, zijn de koffers ingepakt en is de hond uit logeren bij familie.

Inmiddels zijn we ook gezwicht voor de smeekbedes van Christian. Hij wilde wel heel erg graag zijn eigen vakantieblog. Voor liefhebbers van kinderverhalen is deze blog te vinden onder:

www.christiankerst2011.blogspot.com

Morgen moeten we erg vroeg op om tijdig op Schiphol te zijn en hopen dat we de dagelijkse files kunnen vermijden. Op Schiphol hebben we nog even een afspraakje met een goede vriendin van ons die vrijdag op Schiphol werkt en verder zullen we ons wel vermaken met het kijken in alle winkeltjes.

Vanmiddag nog even ingecheckt bij United Airlines en voor het eerst konden we de boardingtickets al thuis printen, alle voorgaande keren was het niet mogelijk om thuis in te checken. Alleen aan het eind bleek het toch weer niet helemaal goed gegaan te zijn want de tickets van Christian mochten niet geprint worden. Dus dat wordt morgen toch eerst proberen om via de kiosk in te checken en anders moeten we toch in de lange rij gaan staan voor de incheck balie. Maar goed, dat mag de vakantiepret niet meer drukken.

Op naar onze favoriete vakantie bestemming Florida.

In eerdere Florida vakanties waren we meestal te vinden in 1 van de vele hotels die Florida rijk is, meestal “gewonnen” via Priceline waar we voor een “lage prijs” in een mooi resort hotel terecht konden. Het was voor Jeroen ongeveer hobby geworden om een zo mooi mogelijk hotel te krijgen voor een zo laag mogelijke prijs en met veel genoegen hebben we veel tijd door gebracht in het Hyatt Regency Grand Cypress en het Omni Championsgate resort welke toch wel onze favoriete hotels zijn geworden.

Maar vanwege de 2 kids vonden we die hotel kamers wat minder geschikt aangezien de speelruimte erg beperkt is ondanks dat het toch ruime hotel kamers zijn. Dus voor afgelopen vakantie zijn we op zoek gegaan naar een andere verblijfplaats en hebben we na wat dubben gekozen voor het complex Terrace Ridge wat in een wat rustiger gedeelte ligt in Davenport en op een mooie rijafstand van de Disney parken.

Aangezien we hier met veel plezier hebben doorgebracht hebben we voor de komende kerstvakantie ook weer besloten om te verblijven op Terrace Ridge. En na alle ondersteuning die we vorige vakantie hebben gekregen van USAfunvacations.nl hebben we uiteraard weer bij hun geboekt aangezien we nog niet eerder zo’n betrokkenheid hebben meegemaakt van een reisbureau.

Dus na onze vlucht gaan we ons weer keurig melden bij het Welcome center om de papieren in te vullen en de codes op te halen waarmee we ons toegang kunnen verschaffen tot het complex en de condo voor de twee weken met kerst.

Hier nog wat foto’s welke we vorige keer hebben gemaakt:

Nu weer hopen dat het ons net zo goed bevalt deze keer. We hebben er in ieder geval al erg veel zin in.